Tini van Roozendaal – De lengte van een oceaan. Stemmen en stemmingen in Amerika, Björn Soenens
De schrijver is een bekende Belgische journalist die voor de VRT vaak reportages maakt over de Verenigde Staten. Hij woont in Brooklyn New York en dit boek, dat vorig jaar verscheen, is zijn vijfde over dit land vol tegenstellingen.
De titel duidt op de afstand tussen zijn woonplaats en Vlaanderen waar zijn familie woont. Een van de hoofdstukken gaat dan ook over het overlijden van zijn vader, waar hij tot zijn grote verdriet niet bij kon zijn. Het is typerend voor zijn schrijfstijl: emoties gaat Soenens niet bepaald uit de weg.
Hij beschrijft de veelzijdigheid van dit harde kapitalistische land, waar je stinkend rijk kan zijn maar ook straatarm. Over de spanningen tussen de bevolkingsgroepen, de vele schietpartijen, slechte gezondheidszorg, obesitas-epidemie en ga zo maar door. Maar ook over zijn ontmoetingen met vele vriendelijke, gastvrije mensen en zijn passie voor dit onmetelijke land. Met veel verwijzingen naar teksten uit bekende liedjes of films.
Schrik niet terug voor de bijna 500 pagina’s, want Soenens is niet alleen een bekaam journalist maar ook een goede verteller. Om de aandacht erbij te houden heeft hij dit interessante boek verdeeld in maar liefst 61 heel korte hoofdstukjes. Het laatste gedeelte “New York Stories” gaat over zijn stad. Het allermooiste stukje is wat mij betreft “Het duisterste geheim van New York”. Twijfel je of het boek misschien iets voor jou is, lees dan die vijf pagina’s. De rest van het boek komt dan vanzelf.
Ria Verkooijen – Het lied van de mistral, Olivier Mak Bouchard
Olivier Mak-Bouchard groeide op in de Luberon, een gebied in de Provence in Frankrijk, en woont nu in San Francisco. Het lied van de mistral is zijn eerste roman.De mistral is een krachtige wind die regelmatig over Zuid-Frankrijk trekt en zo het landschap van de Provence vormt. Op een morgen na een gewelddadige onweersbui komt de hoofdpersoon zijn buurman tegen, een oudere, norse boer die hem meeneemt naar de plek waar de storm een deel van een helling heeft weggeslagen. In de stenen bergwand vinden ze mysterieuze voorwerpen die uit een ander tijdperk lijken te komen: beelden, gebruiksvoorwerpen, zelfs een warmwaterbron die een heilzame werking lijkt te hebben. De mannen besluiten de kostbaarheden niet aan te geven bij de autoriteiten, maar ze zelf op te graven. Al snel worden ze volledig in beslag genomen door het nieuwe decor rond hun huis. De twee mannen koesteren hun geheim, gaan niet meer naar hun werk en vervreemden steeds meer van de rest van de gemeenschap. Totdat een grondige inspecteur van de gemeente hun idylle dreigt te verstoren. Het lied van de mistral is een betoverende roman over vriendschap, tradities en folklore, over wat ons wordt nagelaten door voorouders en wat we willen doorgeven aan de volgende generaties. Boven alles is het een ode aan het landschap van de Provence: de bijzondere geuren, de flora en fauna, en natuurlijk de mistral. Ik vind het een geweldig mooi en ontroerend verhaal.
Frans A. Brocatus – Onder de paardendeken. Russische winterverhalen, Aleksandr S. Poesjkin
Heb je ook heimwee naar een lange winter met kou, veel sneeuw en lekker warm binnen? De klimaatopwarming zal voorlopig voor het tegendeel zorgen maar we kunnen alvast een beetje winterse sfeer scheppen. Ja, ik begrijp dat je niet meteen in de vuistdikke Russische klassiekers wil gaan duiken of in de wintervertellingen van Charles Dickens. Er is een mooi en veel dunner alternatief:
In de verhalenbundel “Onder de paardendeken” kun je verhalen lezen van o.a. Boelgakov, Boenin, Gogol, Gorki, Paustovski en Tsjechov. Kleine pareltjes die een na een te genieten zijn. Deze rasschrijvers nemen je met huid en haar mee…
Huilende wolven, treurige echtparen, uitbundige kerstfeesten en nachtelijke tochten door oneindig veel sneeuw. Geen winter zo koud, meedogenloos en verrukkelijk als de Russische. Als geen ander weten de klassieke Russische schrijvers een rake sfeer te scheppen, of die nu warm en kerstig is, koud en onaangenaam of juist humoristisch en navrant. Een treffende keuze die je (wellicht) in de juiste winterse sferen brengt. Veel leesplezier alvast!
Marianne Nugteren – Het meisje in de witte kimono, Ana Johns
Het meisje in de witte kimono is een debuut van Ana Johns dat vorig jaar september is uitgekomen.
Ana Johns baseert haar verhaal op de ervaringen van haar vader die als Amerikaans soldaat diende in Japan vlak na de eerste wereldoorlog. Relaties tussen een Japans meisje en een Amerikaanse soldaat werden in die tijd door zowel Japan als Amerika actief ontmoedigd. Dit boek vertelt het verhaal van zo’n relatie en waartoe dat leidt aan de hand van twee vrouwelijke hoofdpersonen. De Japanse Naoko, die verliefd wordt op Hajime (Japanse versie van Jimmy) en Tori, de dochter van Hajime.
Het verhaal van Naoko speelt zich af in het jaar 1957, en dat van Tori speelt zich af in het heden. Tori ontdekt een liefdes brief van haar vader nadat hij is overleden en gaat op onderzoek uit. Als lezer krijgen wij het hartverscheurende verhaal van Naoko verteld. Zij moet van haar vader trouwen met een Japanner ‘van stand’, maar weigert dit want zij is verliefd op en zwanger van Hajime.
Het boek vertelt niet alleen de geschiedenis van Naoko en de zoektocht van Tori, maar geeft ook een inkijkje in de geschiedenis van Japan van na de oorlog. Wat gebeurt er bijvoorbeeld met de vele kinderen die uit zo’n verbintenis voortkomen? De combinatie hiervan met het indrukwekkende verhaal van Naoko maken Het meisje in de witte kimono een aangrijpend boek dat nog wel even blijft nazinderen in je gedachten.
Maak jouw eigen website met JouwWeb