Tini van Roozendaal koos “Dagen van zand” van Aimée de Jongh
In de jaren 30 van de vorige eeuw, de tijd van de grote economische crisis, voltrok zich in het midden van de Verenigde Staten een ecologische ramp. Het grote landbouwgebied, “Dust Bowl” genoemd, werd geteisterd door gigantische stofstormen die veroorzaakt werden door het uitdrogen van de bovenste grondlaag. Heel fijn zand dat door elke kier in huis naar binnen kwam. Kinderen stikten doordat ze het ongemerkt inademden. Veel boeren vertrokken richting Californië, maar door armoede waren veel gezinnen niet in staat om die tocht te maken. Zij bleven achter in een bijna onleefbaar land.Aimée de Jongh werd bekend als striptekenaar met Snippers, dat jarenlang dagelijks in de Metro was te vinden. Het verhaal van de Dust Bowl heeft haar geïnspireerd om er een stripverhaal van te maken. Hoofdpersoon is John Clark, die als fotograaf de opdracht krijgt om in Oklahoma de ramp te documenteren. Meteen een tweede onderwerp van dit boek: geef je als fotograaf enkel de werkelijkheid weer zoals die is of zet je die in scène om zo een veel sterkere boodschap af te geven. Het verhaal op zich stelt niet zoveel voor maar dient meer om de lezer mee op sleeptouw te nemen. De vormgeving van het boek daarentegen is echt fantastisch. De tekeningen zijn zo mooi dat je er lang naar kunt blijven kijken. Het lijkt soms wel of het zand zomaar uit het boek kan vallen. En elk hoofdstuk begint met een originele foto. Een boek van formaat, letterlijk en figuurlijk.
Ria Verkooijen koos “En de wereld was jong” van Carmen Korn
Carmen Korn werd bij het grote publiek bekend met haar trilogie van ’Dochters van een nieuwe tijd’. Daarvoor heeft ze ook al verschillende romans, misdaad- en jeugdboeken uitgebracht. Nu komt ze met een nieuwe trilogie over drie families, in drie steden en in één decennium. ’En de wereld was jong’, is het eerste deel. Het verhaal volgt de drie families en springt in een logische volgorde makkelijk van de ene naar de andere plek en gebeurtenis over. Net als bij haar vorige trilogie valt de schrijfstijl op; Carmen Korn vertelt heel veel, maar waar dat bij een ander boek als langdradig ervaren kan worden, is dat hier absoluut niet het geval. De onderlinge familiebanden worden heel goed beschreven. De warmte en het geduld wat ze met elkaar hebben, de adviezen, de moeilijkheden, de angsten en de hoop is voor iedereen herkenbaar. Je voelt je als lezer hierdoor erg betrokken bij het verhaal, alsof je constant als toeschouwer bij één van de families op een stoel zit en met hun meekijkt. Heel knap gedaan! Ook beschrijft ze de puinhopen en het leed wat, met name de steden Hamburg en Keulen, hebben geleden, erg goed. Maar ook de wederopbouw met al zijn hoop komt goed naar voren. Het is een soort van kopie van de vorige trilogie, maar dan met andere mensen en een andere setting. Fijn om te lezen en nu al uit te kijken naar deel 2.
Frans A. Brocatus koos “Poosplaatsen” van Pien Storm van Leeuwen
Op 30 september 2020 ontviel ons, veel te vroeg, dichter en beeldend kunstenaar Pien Storm van Leeuwen. In de gemeente Alphen - Chaam was zij een begrip. In de bibliotheek hangen haar picturen als een blijvend eerbetoon. In de basisscholen vertelde zij meermaals over het schrijven van gedichten, inspireerde zij de kinderen. In het jaar 2000 introduceerde zij het woord “poosplaats”, waarin “verpozen” en “poëzie” doorklinken. Poosplaatsen zijn bijzondere landelijke plekken waar gedichten gebeiteld in steen te velde liggen. In massieve zwerfkeien, in stenen zitbanken. Tijdens haar leven verwezenlijkte Pien meer dan honderd poosplaatsen. Naast haar eigen poosplaatsen benaderde zij collega-dichters met het verzoek om zich door een bepaalde plek te laten inspireren en daar een dichtregel bij te schrijven.
Om dit boeiende project onder de aandacht te blijven houden besloten Harrie Nuijten, Paul Spapens, Jan Willem Storm van Leeuwen en Frans A. Brocatus tot de uitgave van een boek waarin alle poosplaatsen verzameld werden en waarin ook aandacht zou zijn voor de bedenker van de poosplaatsen: Pien Storm van Leeuwen. Daarnaast werd begonnen met een schoonmaakoperatie van de reeds bestaande poosplaatsen. Jan Willem zorgde voor foto’s en opmaak van het boek. Het boek werd feestelijk voorgesteld op 6 november 2021 in de LocHal te Tilburg. Voor de uitgave werden negen dichters uit Brabant benaderd met de vraag om zich te laten inspireren door een bestaande poosplaats en daar een gedicht bij te schrijven. Deze gedichten zijn ook opgenomen in het boek.
Naast het maken van het boek besloten de mannen van het Project Poosplaatsen (Harrie, Paul, Jan Willem en Frans A.) ook tot het instellen van een tweejaarlijkse Brabantse Poëzieprijs Pien Storm van Leeuwen. In het najaar van 2022 zal de eerste tweejaarlijkse prijs uitgereikt worden. De winnaar van deze prijs wordt uitgenodigd een nieuw gedicht te schrijven dat wordt vereeuwigd op een arduinen bank, die ergens in Brabant in een mooie omgeving een plek zal vinden. Op deze Poosplaats-bank wordt ook de naam van de dichter vermeld.
Het boek is een bijzonder fraai werk geworden. Het voert je naar uitgelezen plekken in het Brabantse land waar je ook even kunt stilstaan bij woorden die passen bij die plek.
In de bibliotheek van Alphen - Chaam zijn meerdere exemplaren aanwezig. Wil je een exemplaar aanschaffen dan kan dat via boekhandel, VVV, of via één van de mannen van het Project Poosplaatsen. Het prachtige boek kost 12 €.
Marianne Nugteren koos “Engel van Mesopotamië” van Brenda Meuleman
Het boek Engel van Mesopotamië is zo’n boek waarvan je na het dichtslaan denkt: “dit moeten veel meer mensen lezen”. Het is een boek dat rijk is aan geschiedenis, sfeer en spanning. Vandaar deze recensie. Het boek is historische fictie. Het is gebaseerd op de bijzondere geschiedenis van de Engelse ontdekkingsreizigster en archeologe Gertrude Bell. Zij heet in dit boek Helen King. Het verhaal speelt zich af in Bagdad waar zij na de Eerste Wereldoorlog terecht komt als ‘Oriental Secretary’ om het Britse koloniale bestuur van informatie te voorzien. Zelf ziet zij haar taak veel ruimer en we leven dan ook met haar mee als zij actief werkt aan het zelfstandig maken van het gezag in het nieuwe Irak. Zo heeft zij een nauwe relatie met koning Faisal I, de eerste vorst in Irak, spreekt zij Arabisch en trekt vaak het land in om met mensen te praten. Door het boek heen lezen wij hoe zij de hoogste toppen in de Alpen heeft bedwongen als een van de eerste vrouwen en hoe zij verder als archeologe in de woestijn heeft gewerkt en geleefd. Het is het verhaal van een sterke vrouw in een door mannen gedomineerde samenleving. Niettemin wordt Helen geplaagd door een heftige ervaring in haar jeugd, hetgeen ervoor zorgt dat zij altijd het uiterste van zichzelf vergt teneinde met deze herinnering om te kunnen gaan. Geleidelijk aan speelt ook een ontluikende liefde een rol in haar leven, en zien we ook dat haar positie in Irak als Westerse vrouw steeds moeizamer wordt. In het boek krijgen we tevens inzicht in het ontstaan van Irak en een stukje geschiedenis van deze regio van vóór en nà de Eerste Wereldoorlog. Dit maakt het boek extra interessant.
Kortom: een aanbeveler!
Maak jouw eigen website met JouwWeb